Ik ben voice-over omdat ik dit werk nu eenmaal graag doe, net zoals bijvoorbeeld een pianist graag piano speelt. Toch denk ik soms dat het inspreken van commercials weliswaar leuk is, maar dat er mensen zijn met nuttigere beroepen: artsen, verpleegkundigen, straatvegers en loodgieters lijken me als het er op aankomt belangrijker voor de samenleving dan mensen die lekker kunnen voorlezen.
Toch heb ik al een paar keer gemerkt dat ik mensen echt een plezier kan doen door hun teksten tot leven te brengen, of het nu gaat om iemands zelfgeschreven boek of, in het geval van Jan (wiens achternaam ik hier verder niet noem, om redenen die straks duidelijk zullen worden) een amateurvideo. (Da’s trouwens een rotnaam, ‘amateur’. Altijd goed om te bedenken dat het gewoon betekent dat iemand iets uit liefde doet, niet voor het geld!)
Jan belde me vorige maand, enigszins nerveus (alsof ik een of andere beroemdheid ben!) op. Van een vriend van zijn ‘videoclub’ had hij gehoord dat ik ook voor particulieren videofilms inspreek. Natuurlijk doe ik dat: nu videoapparatuur zo betaalbaar is geworden maken veel videofanaten films die niet onderdoen voor semi-professionele producties! Wat is er nu leuker dan dat iemand je zijn project, waar vaak veel meer gevoel en trots in zit dan bij een commerciële film, toevertrouwt? En daar uit eigen zak voor wil betalen?
Jan vroeg zich af of ik zijn video, over de renovatie van een groot zeeschip, ook van een stem wilde voorzien. Natuurlijk was hij ook benieuwd of ik betaalbaar was voor iemand die dit niet bedrijfsmatig doet!
Ik maakte voor Jan een hele lage prijs. Je loopt altijd het risico dat iemand dan teksten levert waar je een dag aan moet sleutelen, maar het mooie van dit werk is dat ik niet iets uit een magazijn hoef te halen wat ik anders duurder kon verkopen: het gaat enkel om mijn tijd.
Jan kon zijn oren niet geloven en mailde meteen de tekst. Die was prima in orde en twee dagen later had hij hem al binnen, met maar een of twee suggesties van mijn kant (want je bent een bemoeial of je bent het niet).
Jan belde net op, helemaal gelukkig met de tekst. Hij had al van verschillende mensen gehoord dat het fantástisch klonk en hij vertelde dat het een prima afleiding was van de moeilijke dagen waar hij nu in zat. Jan heeft namelijk kanker. Deze kerst gaat hij naar Duitsland, voor een kijkoperatie. Dan zal hij horen wat hem te wachten staat…
Ik duim voor Jan en ben erg blij dat ik hem deze lol heb kunnen bezorgen. Heeft-ie toch maar mooi voor weinig een professionele stem bij zijn (trouwens erg mooie) zelfgemaakte documentaire, waar hij helemaal de blits mee maakt. Sterker nog, zijn film doet nu mee in de competitie van zijn vereniging!
Hoe graag ik ook commercials, audioboeken en cursusmateriaal inspreek: het leukste is toch dat je mensen soms echt blij kunt maken door de finishing touch te geven aan een project waar ze met hart en ziel aan hebben gewerkt. Dat had ik nooit verwacht toen ik dit winkeltje begon!
Update 29 December: mail van Jan. De behandeling was succesvol en de film won de eerste prijs en een nominatie. Nou, voor Jan kan 2010 toch niet meer stuk!